Refleksja o wstydzie, lęku i gadaniu innych…
Ostatnio trochę pisałam Wam w tak zwanych „chwilkach” w social mediach o moich planach, projektach i przemyśleniach…
Wciąż wrzucam, ale…
Widzę, że zasięgi bardzo mi ścięło, bo algorytm bardzo dobrze wie kiedy chcę coś dać ludziom poza social mediami i wyprowadzam ich z Instagrama czy Facebooka np. na swojego bloga i zachęcam do pobierania swojego e-booka „Joga dla dzieci”. Ale nie zrażam się tym, choć rzeczywiście boli kiedy widzę, że 3/4 zasięgu ścina w ciągu 24h z poprzednim dniem (Jak macie na ten fakt sprawdzony sposób to napiszcie mi 😛 )…
Idę dalej, bo wiem, że mam misję…
Wiem jak wiele z Was z niej korzysta…
Wiem, bo wiele z Was się tym dzieli i pisze do mnie w wiadomościach prywatnych…
Wiele z Was tylko ogląda z boku i nie piśnie nawet słowem, ale wiem, że jest. Niektóre z Was nawet piszą do mnie, że obserwują mnie od 3-4 lat, a nawet dużo dłużej… i wreszcie odważyły się napisać.
Są takie, które piszą mi miłe słowa, pełne podziwu, dobrej energii i wsparcia. Tego, że „moja energia” dobrze im robi 
Są też takie, które piszą mi o mojej hipokryzji czy niespójności, i mam wrażenie jakby czekają tylko na jakieś moje potknięcie…
W sumie wszystkie wiadomości są dla mnie ważne, bo wiem, że moja postać wywołuje jakieś emocje – a przecież nie ma złych emocji 
One są i mówią nam o czymś – są jakąś informacją dla nas samych o nas samych.
One są i mówią nam o czymś – są jakąś informacją dla nas samych o nas samych.Ale to co mi się rzuciło ostatnio bardzo w oczy to Poczucie Wstydu i Wasz Lęk przed oceną…
Co mam na myśli?
Piszecie:
„Głupio mi ruszyć z czymś nowym bo….. (powodów jest dużo: od tego, że „teściowa źle będzie na mnie patrzeć”, po „czuje, że nie mam jednak kompetencji”, aż po „mąż się ze mnie wyśmiewa, że dużo gadam, a mało robię”)”
„Boje się, że nie dam rady ogarnąć tego wszystkiego, choć bardzo bym chciała. A nie chcę potem gadania innych…”
„Nie chcę sama siebie zawieść – dlatego nie chcę próbować z własnym biznesem/projektem…”
„Kiedy widzę jak inni działają to mi wstyd ruszać z czymś tak błahym… Z czym do ludzi kobieto…!”
<To naprawdę Wasze autentyczne historie, a jest ich więcej… są związane nie tylko z tym, ale również z Waszym wyglądem… ect.
>
>
Naprawdę powstrzymuje Was wciąż Wstyd i myśl o tym co powiedzą inni na Wasz temat w realizacji własnych marzeń i planów?Podzielcie się – to naprawdę pomaga! To rodzaj otwarcia, które pokaże Wam, że nie warto zatrzymywać swoich marzeń.
A może masz ten proces już za sobą i możesz dodać wsparcia tym, którzy mają go przed sobą?!
Mi do głowy pukał parę razy ktoś i mówił:
„Kamila weź przestań – a co powiedzą na to inni?!”
I towarzyszyło mi to pytanie od wielu lat:
Kiedy ubierałam się zawsze inaczej nie wszyscy – no za trednami mody to ja nie szłam nigdy I nie trudno było mnie gdzieś zauważyć…Kiedy wraz z mężem zaręczyliśmy się jako 20 latkowie, nie mając nic… tzn. żadnego stałego dochodu, nieruchomości czy majątku…Kiedy po ślubie ruszyliśmy do Ameryki Południowej i całą kasę z wesela, którą dostaliśmy od gości – wydaliśmy właśnie na podróż poślubną… Kiedy założyłam cyrk bez zwierząt i postanowiłam wraz z mężem, że tak będziemy żyć…Nawet wtedy kiedy mówiłam, że chcę mieć 3 dzieci przed 30… Mam wrażenie, że byli w moim życiu ludzie, którzy przeżywali za mnie moją ekstrawersję i moje decyzje, bardziej niż ja sama.
Ja po prostu chcę żyć. Żyć w zgodzie z sobą. Robić to, na co mam ochotę. Chcę realizować to, co czuję.
Ale, żyję zaledwie 33 lata i wiem i widzę, że nie każdy ma tak jak ja… Nie każdy ma z tym taką łatwość i jednak wiąż….
-
tak bardzo przejmujemy się tym co powiedzą inni.
-
tak bardzo analizujemy…
-
tak bardzo zostawiamy swoje potrzeby na szarym końcu…
Czujemy lęk, wstyd i obawę przed innymi….
Jeśli to czujesz, to chciałabym Cię wziąć za rękę i poprowadzić przez ten las pełen chaszczy, abyś doszła wreszcie do swojego celu, spełniała swoje marzenie i zaczęła działać na własnych zasadach!
POMYŚL JAK MOŻESZ TU I TERAZ SOBIE POMÓC, ABY ZACZĄĆ REALIZOWAĆ SWOJE MARZENIA?
Co Cię ogranicza?
Czy to właśnie wstyd, lęk, obawa przed opinią innych?
Idź do przodu! Ludzie zawsze będą gadać!
Jeśli ten post Cię zainspirował, poruszył lub czujesz, że jest wartościowy podaj go dalej w świat!
Kliknij, zalajkuj, udostępnij, skomentuj!
Dla mnie to ważne!
Dziękuję!
P.s. Dodaje Wam zdjęcie mojej Malinki, która pokazuje język każdemu kto ma go „za długi” 😛 hahahaha 🙂
OD zawsze niestety walczę pomiędzy dwoma biegunami: co inni powiedzą/pomyślą a zupełnym olaniem opinii zewnętrznej. Jedno mnie stopuje i wstrzymuje a drugie pozwala działać lecz nie zawsze według planu. Tak, to że ciągle myślimy o tym jak zostaniemy ocenieni, jak to będzie wyglądało mamy we krwi.
Pamiętam jakim szokiem było zobaczenie różnorodnych ludzi w metrze w Berlinie i Londynie gdzie każdy wygląda jak chce, każdy jest innego koloru skóry, wyznania i z innej subkultury. I nawet w piżamie możesz jechać i NIKT się krzywo nie spojrzy….:) Tego braku oceny brakuje u nas…
Rozumiem Ewcia. Ja też pamiętam, kiedy jako 18 latka pojechałam na stopa po Europie i w Holandii spotkaliśmy różnych kolorowych ludzi. Odkryłam, jak w naszym kraju jest ogrom stereotypów, jak bardzo jesteśmy w nich zacietrzewieni. Ale też po latach wiem, że moje działania (nawet związane z blogiem) są misją, aby działać i pokazywać ludziom, że można inaczej. I świat może wyglądać inaczej niż w nam się wydaje 🙂 A opinia innych, jest wciąż tylko opinią 🙂 ! Trzeba robić swoje! Trzymam kciuki za Twoje działania :*